Aftellen..
Door: Floor
Blijf op de hoogte en volg Floor
18 Augustus 2015 | Nederland, Emmen
Nog 4 weken..
Ik kan me nog goed herinneren dat ik jaaaaren geleden, toen ik een jaar of 10 was, een dolfijnenpen van mijn oom en tante kreeg. Zij waren op reis geweest naar Australië en hadden daar een geweldige tijd gehad. EN, niet geheel onbelangrijk, ze hadden dolfijnen gespot. Ik was om, ik wilde ook naar Australië. Gedurende de volgende jaren werd mijn interesse in Australië steeds groter. Vanaf mijn 15e mocht ik werken en dat betekende dat ik dan eindelijk kon gaan sparen voor mijn grote reis. Ik wist altijd al dat ik naar Australië zou gaan en had hier dan ook een erg grote mond over. Op verjaardagen riep ik hard dat ik sowieso een jaar weg zou gaan en dat ik dit ook helemaal alleen zou gaan doen. Of ik heimwee zou gaan krijgen? NATUURLIJK NIET! En of ik dat dan niet eng vond? Kom op zeg, ik ben een grote meid. Deze praatjes had ik tot afgelopen februari. Want in Februari werden mijn plannen opeens concreet, omdat Irene vertelde dat ze wel met me mee wilde. Opeens wilde ik toch wel heel graag samen met iemand reizen en wist ik helemaal niet meer zo zeker of ik nou een jaar weg wilde gaan..
Had Irene niet gezegd dat ze graag met me mee op reis wilde, dan waren mijn dromen nog steeds bij dromen gebleven en had ik nog steeds rondgelopen met een grote mond. Irene en ik zijn naar het reisbureau gegaan en hebben daar onze plannen concreet gemaakt. Zo concreet dat we over 4 weken naar Australië vertrekken en daar al teveel vette dingen gepland hebben. Ik hoor het de ervaren reizigers al zeggen; 'Je hebt daar al dingen gepland? Wat dom!' Ja, heel dom, maar wel lekker veilig en zeker. Irene zal 7 weken met me mee gaan en daarna zal ik alleen verder gaan. Veel mensen zijn benieuwd hoe lang ik dan wegblijf en wat mijn plannen zijn nadat Irene vertrokken is. I have no idea. Ik roep inmiddels niet meer dat ik sowieso een jaar wegga. Mijn vaste nieuwe antwoord is: ik blijf zolang het leuk is. Misschien vind ik het na 3 maanden wel mooi geweest, misschien zijn 8 maanden lang genoeg en wie weet blijf ik wel 2 jaar weg. Who knows? Ik heb van ervaren reisvrienden geleerd dat niets te voorspellen is en dat ik het allemaal maar aan moet zien. Dus dat is mijn nieuwe instelling!
Maar goed, die reis komt nu toch wel erg dichtbij en de zenuwen zijn al elke dag aanwezig. Hoe zal het afscheid op Schiphol zijn? Gaan we wel een leuke tijd hebben? Ontmoeten we wel andere mensen? Kan ik het aan als Irene weg is? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden.
Voor nu kan ik me alleen concentreren op alles wat nog geregeld moet worden, en geloof me, dat zijn een hoop dingen. Ik ben nogal van het uitstellen, dus het wordt allemaal nog spannend.
Hopelijk heb ik in Australië tijd om af en toe de blog bij te houden en iedereen op de hoogte te houden van alle hoogte- en dieptepunten!
Kusjes en liefs,
Floor
Ik kan me nog goed herinneren dat ik jaaaaren geleden, toen ik een jaar of 10 was, een dolfijnenpen van mijn oom en tante kreeg. Zij waren op reis geweest naar Australië en hadden daar een geweldige tijd gehad. EN, niet geheel onbelangrijk, ze hadden dolfijnen gespot. Ik was om, ik wilde ook naar Australië. Gedurende de volgende jaren werd mijn interesse in Australië steeds groter. Vanaf mijn 15e mocht ik werken en dat betekende dat ik dan eindelijk kon gaan sparen voor mijn grote reis. Ik wist altijd al dat ik naar Australië zou gaan en had hier dan ook een erg grote mond over. Op verjaardagen riep ik hard dat ik sowieso een jaar weg zou gaan en dat ik dit ook helemaal alleen zou gaan doen. Of ik heimwee zou gaan krijgen? NATUURLIJK NIET! En of ik dat dan niet eng vond? Kom op zeg, ik ben een grote meid. Deze praatjes had ik tot afgelopen februari. Want in Februari werden mijn plannen opeens concreet, omdat Irene vertelde dat ze wel met me mee wilde. Opeens wilde ik toch wel heel graag samen met iemand reizen en wist ik helemaal niet meer zo zeker of ik nou een jaar weg wilde gaan..
Had Irene niet gezegd dat ze graag met me mee op reis wilde, dan waren mijn dromen nog steeds bij dromen gebleven en had ik nog steeds rondgelopen met een grote mond. Irene en ik zijn naar het reisbureau gegaan en hebben daar onze plannen concreet gemaakt. Zo concreet dat we over 4 weken naar Australië vertrekken en daar al teveel vette dingen gepland hebben. Ik hoor het de ervaren reizigers al zeggen; 'Je hebt daar al dingen gepland? Wat dom!' Ja, heel dom, maar wel lekker veilig en zeker. Irene zal 7 weken met me mee gaan en daarna zal ik alleen verder gaan. Veel mensen zijn benieuwd hoe lang ik dan wegblijf en wat mijn plannen zijn nadat Irene vertrokken is. I have no idea. Ik roep inmiddels niet meer dat ik sowieso een jaar wegga. Mijn vaste nieuwe antwoord is: ik blijf zolang het leuk is. Misschien vind ik het na 3 maanden wel mooi geweest, misschien zijn 8 maanden lang genoeg en wie weet blijf ik wel 2 jaar weg. Who knows? Ik heb van ervaren reisvrienden geleerd dat niets te voorspellen is en dat ik het allemaal maar aan moet zien. Dus dat is mijn nieuwe instelling!
Maar goed, die reis komt nu toch wel erg dichtbij en de zenuwen zijn al elke dag aanwezig. Hoe zal het afscheid op Schiphol zijn? Gaan we wel een leuke tijd hebben? Ontmoeten we wel andere mensen? Kan ik het aan als Irene weg is? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden.
Voor nu kan ik me alleen concentreren op alles wat nog geregeld moet worden, en geloof me, dat zijn een hoop dingen. Ik ben nogal van het uitstellen, dus het wordt allemaal nog spannend.
Hopelijk heb ik in Australië tijd om af en toe de blog bij te houden en iedereen op de hoogte te houden van alle hoogte- en dieptepunten!
Kusjes en liefs,
Floor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
